
กาลครั้งหนึ่ง มีชายหนึ่งคน เป็นหัวหน้าคนงานอยู่ในเหมืองทองคำ เขามีรายได้ดีมาก แต่กลับไม่เคยเก็บเงินเลย มีเท่าไรก็ใช้หมด เนื่องจากเขาเป็นคนจิตใจดี ใครมาหยิบยืมก็ให้เลี้ยงเพื่อนฝูงตลอด อย ากได้อะไรก็ซื้อ เขามีเพื่อนเยอะมาก
และใช้ชีวิตเช่นนี้ตลอดหลายสิบปีจนกระทั่งวันหนึ่ง เขาต้องเกษียณอายุจากการทำงาน ปรากฎว่า เขาไม่เหลือเงินเลยสักบาทจากชีวิตการทำงานอันย าวนาน เขามีลูกอยู่ 5 คนเมื่อไม่มีเงินก็จำเป็นต้องไปอาศัยอยู่บ้านลูกๆ ทั้ง 5 คน
วันจันทร์ ไปอยู่บ้านลูกสาว ก็ถูกลูกเขยพูดจากระทบกระเทียบ เช่น ทำไมคุณพ่อของคุณไม่ไปบ้านลูกคนอื่นบ้างนะ ผมจะทำอะไรก็อึดอัดจริงๆ
วันอังคาร ไปอยู่บ้านลูกชาย ก็ถูกหลานและลูกสะใภ้กระทบกระเทียบ เช่น รำค าญคุณปู่จังเลย กับข้าวที่หนูชอบดูสิคุณปู่ทานหมดเลย ทำไมคุณปู่ไม่ไปบ้านอื่นบ้าง
เป็นเช่นนี้ตลอด เขาก็เปลี่ยนไปอยู่บ้านลูกคนนั้นที คนนี้ที ก็ถูกลูกบ้าง ลูกเขยบ้าง ลูกสะใภ้บ้าง หลานบ้างพูดจาถ ากถางอยู่ตลอด แต่เขาก็ต้องทน เพราะไม่มีเงินเก็บแม้แต่บาทเดียวอยู่มาวันหนึ่ง
เขาตั ดสินใจเรียกลูกๆ ทุ กคนมาแล้วบอกว่า พ่อจะไม่อยู่สัก 2 ปีนะลูกเพราะเพื่อนพ่อที่เป็นเจ้าของเหมืองทองคำมันเขียนจดหม ายมาขอร้ องให้พ่อไปช่วยงานที่เหมืองทองคำของมัน พ่อจำเป็นต้องไปช่วยเขาจริงๆ
ลูกๆ ได้ฟังก็ดีใจ สนับสนุนเพื่อให้ชายช ร าคนนี้ไปให้พ้นๆ จะได้ไม่เป็นภาระอีกต่อไปเมื่อครบ 2 ปี เขากลับมาพร้อมกับลังเหล็กใบใหญ่ 1 ใบ ไปไหนแกก็ลากไปด้วย ลูกๆ ก็พากันแปลกใจและถามว่า ลังอะไร
เขาตอบว่า เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ได้มาจากเหมืองทองคำของเพื่อน ถ้าใครดูแลพ่อจนถึงวาระสุดท้ายก็จะมอบสมบัติในลังเหล็กให้ทั้งหมด ปรากฎว่า ลูกๆ พากันตื่นเต้น ต่างอาสามาดูแลคุณพ่อกันยกใหญ่วันจันทร์ เขาก็อยู่กับลูกสาวคนโต ลูกเขยกับหลานก็พากันเอาใจบีบนวดให้ หาของกินดีๆ มาให้
แต่ยังไม่ทันไรลูกชายคนที่สองก็มาตามให้ไปอยู่ด้วย และก็เช่นกันยังไม่ทันไร ลูกสาวคนที่สาม ก็มาตามให้ไปอยู่ด้วยอีกปรากฎว่าลูกๆ ทั้ง 5 คน ของเขาต่างแ ย่งกันเอาใจ และปรนนิบัติเขาเป็นอย่ างดีแต่เวลาไปไหนมาไหน เขาก็จะลากลังเหล็กใบนี้ไปด้วยตลอด
วันเวลาผ่ านไปเนิ่นนานถึง 7 ปี เขาได้ เ สี ย ชี วิ ตลง หลังงาน พิ ธี ศ พ ลูกๆ ทุ กคนมานั่งล้อมลังเหล็กใบนี้เพื่อแบ่งสมบัติกัน ลูกสาวคนโตเป็นคนเปิดฝาลังเหล็ก พบว่ามีผ้าสีขาวปิดอยู่อีกชั้นหนึ่ง และมีจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่ ลูกสาวคนโตก็เปิดอ่ านให้น้องๆ ฟัง เ นื้ อความในจดหมายเขียนไว้ว่า
ถึงลูกๆ ที่รักทุ กๆ คน
ก่อนอื่นพ่อต้องขอบคุณก้อนหินทุ กๆ ก้อนในลังเหล็กใบนี้ ที่ได้เลี้ยงดูชีวิตพ่อจนถึงวาระสุดท้าย พ่อขอให้ลูกๆ
แบ่งก้อนหินในลังเหล็กใบนี้ไปคนละเท่าๆ กัน เพื่อเป็นอนุสรณ์เตื อนใจให้พวกเจ้าหมั่นเก็บออมเ สียตั้งแต่วันนี้
เพื่อที่เวลาพวกเจ้าแก่ตัวลงจะได้ไม่มีชีวิตที่น่า ส ม เ พ ชเยี่ยงพ่อ
รักลูก จากพ่อ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่ าประม าท อย่ าคาดหวังว่าใครจะเลี้ยงดูเรา ให้เร่งเก็บออมเ สียตั้งแต่เนิ่นๆ จะได้มีชีวิตบั้นปลายที่สุขสบายได้ฟังนิทานเรื่องนี้ทีไร ทำให้รู้สึกสะเ ทือนใจทุ กครั้ง และไม่เคยคิดว่า เป็นเพียงนิทาน เพราะเหตุการณ์แบบนี้อาจเกิดขึ้นได้กับทุ กคน ที่ไม่เตรียมเก็บออมเงินเ สียตั้งแต่เนิ่นๆ พึ่งพาใครที่ไหนเล่า จะดีเท่าพึ่งพาตัวเราเอง
เรียบเรียง fashionfuns