
ครั้งหนึ่งเคยมีลูกศิษย์ ถามหลวงพ่อฤาษีลิงดำว่า ผู้ถาม “ลูกเป็นคน ย า กจน มีเงินน้อย อ ย า กจะได้ อ า นิ ส ง ส์มากๆ จะทำ บุ ญ อย่างไรดีคะ
หลวงพ่อ “คือ อ า นิ ส ง ส์จริงๆ ต้องทำ บุ ญ ให้มากที่สุด เท่าที่จะพึงทำได้ สมมติว่าเรามีเงินอยู่ ๑๐ บาท จะไปมาที่นี่ เสียค่ารถ ๖ บาท กินก๋วยเตี๋ยว ได้ครึ่งชามแล้ว หมดไป ๙ บาท เหลือ ๑ บาท เขียนที่หน้าซองเลยว่าเงินนี้ถวายสังฆทาน วิหารทานและธรรมทาน คนนี้ อ า นิ ส ง ส์มากเหลือเกิน จำนวนเงินเขาไม่จำกัด เขาจำกัดกำลังใจ ถ้ากำลังใจมุ่งด้านดีนะ การทำ บุ ญ มากๆ คำว่า “ทำมาก” หมายความว่า ทำบ่อยๆ แต่คำว่า “บ่อย” ไม่ต้องทุกวันก็ได้นะ คำว่า “มาก” หมายความว่า ทำเต็มกำลังที่พึงทำ ไม่ใช่ขนเงินมามากเวลาทำ บุ ญ ต้องดูก่อนว่า ค่าใช้จ่าย เรามีความจำเป็นเพียงไร เงินที่มีความจำเป็น อย่านำมาทำ บุ ญ มันจะเดือดร้อนภายหลัง และให้เหลือส่วนนั้นไว้บ้าง
แล้วแบ่งทำ บุ ญ พอสมควรและประการที่ ๒ การทำ บุ ญ ถ้าใช้วัตถุมาก แต่กำลังใจน้อย ก็มี อ า นิ ส ง ส์น้อยถ้าหากใช้วัตถุน้อย กำลังใจมีมาก ก็มี อ า นิ ส ง ส์มาก อย่างถวายสังฆทาน ที่บรรดาญาติโยมพุทธบริษัทนำมานี่ ลงทุนไม่มาก แต่ อ า นิ ส ง ส์มหาศาล ความจริง ถ้าจะพูดถึง อ า นิ ส ง ส์กันจริงๆล่ะก็รู้สึกว่าจะมากกว่าจัดงานที่บ้าน หรือที่วัดตั้ง เยอะแยะทั้งนี้เพราะว่าอะไร เพราะว่าถวายสังฆทาน เราทำกันแบบเงียบๆ ไม่มีกังวลการ
บำเพ็ญกุศลแต่ละคราว ถ้ามีกังวลมาก อ า นิ ส ง ส์มันก็น้อย เพราะว่าจิตที่เราเข้าสู่กุศลมันห่วงงานอื่นมากกว่าไม่ตั้งจิตโดยเฉพาะ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การถวายสังฆทานในหมู่สงฆ์ ตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป ตามพระวินัย ท่านเรียกกันว่า คณะสงฆ์ ถ้าต่ำกว่านั้น เป็น คณะบุคคล ถ้าบุคคลเดียว เป็น ปาฏิปุคคลิกทาน โดยเฉพาะ ทีนี้การถวายสังฆทานแก่พระสงฆ์เป็นหมู่นี้มี อ า นิ ส ง ส์มาก เรื่องนี้ก็มีตัวอย่าง คนที่มีทรัพย์น้อย ทรัพย์มาก อย่างท่านอินทกะเทพบุตรกับ ท่านอังกุระ – เทพบุตร ไงล่ะ ท่านอังกุระเทพบุตร ทำ บุ ญ นอกเขตพระพุทธศาสนา เวลานั้นพระพุทธศาสนาไม่มี ตั้งโรงทาน ๘๐ โรง ให้ทานถึง ๒ หมื่นปี เลี้ยงคนกำพร้า คนตก ย า ก คนเดินทาง พอ ต, า ย จากความเป็นคน ไปเกิดเป็น เ ท ว ด า บน ส ว ร ร ค์ชั้นดาวดึงส์ เป็น เ ท ว ด า ที่มี บุ ญ น้อยที่สุดเพราะเขตของ บุ ญ เล็กไป
คนไร้ศีลไร้ธรรม ใช่ไหม ตรงกันข้ามท่านอินทกะเทพบุตร เกิดเป็นคนจน พ่อ ต, า ย ตัดฟืนเลี้ยงแม่ ก็ไม่ได้ตัด ข า ย มากมาย เอาแค่วันๆ พอกินพอใช้ไปวันๆวันหนึ่ง พระสงฆ์เดินผ่านไปที่นั้น ท่านมีโอกาสได้ถวายทาน
ในฐานะที่ไม่ได้เตรียมตัวไว้ก่อนคนจนจะมีอะไรมากนักใช่ไหมล่ะ เพียงแค่ครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้นอาศัยคุณ คือความกตัญญูรู้คุณอย่างหนึ่งแล้ว ก็ถวายสังฆทานหนึ่ง สองอย่างด้วยกัน ต, า ย แล้ว ไปเป็น เ ท ว ด า ที่มี บุ ญ มากที่สุดในดาวดึงส์ นอกจากพระอินทร์แล้ว ไม่มีใครโตกว่า”
เรียบเรียง fashionfuns